من از چه سخن گویمت ای دوست تـرا             معلوم شود حال من از داد وفغــــــــان

          آن کس که مــــرا یار و سخنــــور بوده            آن کس که بود پیش من از اهل خودان

          هــــی طعنه زند بر صـفـــــــت بی کسیم             سوزد دل وآهی کشـــــم ،‌ای داد بر آن

          کین دوست مرا خود به صفا آمده بـــود             آیا بود این کــــــــــار بر این زار روان

          من کز دل و جان هر دو به او بخشیدم               باشد که دلم سوخت چرا سوزد جــان

          راهم به جهان پست و بلند است بسـی                کین راهروی بر تـــو بــــود نیز عیان

          ای یار مــــــــــرا زارو پریشان مگذار                در این بد ایام به خصمــــــان و ددان

          جـــــــان خسته و آشفته و روح آزرده                دل نیز بود دخمــــــه براین زخم زبان

          ای یارکه،مخلص، به تو اخلاص نمود               رسم است گسستن به جهان راه بدان

 اربعین گلدی عزا گلدی بابا

قیزلارون دلده نوا گلدی بابا

گوزون آچ حضرت زهرایه گوره

باشینه گور نه بلا گلدی بابا

                                             بابا جان آیریلیقین یوردی منی

                                             ساربان چولده دولاندیردی منی

                                             شمره خوش گلمدی هیچ آغلاماقیم

                                              من حسین وای دئدیم او وئردی منی

بابا قربانوم اولوم دور ایاقا

من قوناقم ائله حرمت قوناقا

زحمتیم یوخ بابا سو ایستمرم

گلمیشم من یاراوی باغلاماقا

                                              بابا داغون دل مظطرده قالوب

                                              من یتیمم گوزوم اکبرده قالوب

                                              یوسف فاطمه گل نطقه گوروم

                                              نیه بس کوینگون اللرده قالوب

جواب امام

گوزلیم باخبرم محنتیوه

عالم آغلار پوزولان حالتیوه

یوزوه سیلی دگوب فاطمه تک

الیوی قوی گوورن صورتیوه

رشک طور آفاقی بیر خورشید انور ایلدی     

                                              نورزیبای رخ موسی بن جعفر ایلدی

دوشدی سس گوگلرده بو موسی بن جعفر نوریدور          

                                             فاطمـــه دلبندی   فرزند    پیغمبر نوریدور

          شهرتی باب   الحوائج    پورحیدر   نوریدور

                                             حق اونی مخلوقینه حجت مقرر ایلدی

شانینه قربان اولوم اولماز بئله شان و جلال

                                           سینه ی خورشیده نصب ائتدی تعجبدن مدال

دوشدی حیرتدن محاقه چرخ اطلسده هلال

                                          گوردی بو نور عالمی بسکه مسخر ایلدی

شاعر ( شعاع )

مرا که دانه اشک است دانه لازم نيست

به ناله انس گرفتم، ترانه لازم نيست

ز اشک ديده به خاک خرابه بنوشم

به طفل خانه به دوش، آشيانه لازم نيست

نشان آبله و سنگ و کعب ني کافي است

دگر به لاله رويم نشانه لازم نيست

به سنگ قبر من بي گناه بنويسيد

اسير سلسله را تازيانه لازم نيست

عدو بهانه گرفت و زد و به او گفتم

بزن مرا که يتيمم، بهانه لازم نيست

مرا ز ملک جهان گوشه خرابه بس است

به بلبلي که اسير است لانه لازم نيست

محبتت خجلم کرده ، عمه دست بدار

براي زلف به خون شسته، شانه لازم نيست

نمی دانم دلم درجستجوی کیست امشب                 نمی دانم

چنان در خود پریشانم ،چنان خسته چنان نالان    

دلم درجستجوی اوست ،غمین ،نالان

                                 درونم آتشی برپاست ،به خاکستر شده پنهان

ولی سوزد درونم را

                             به آن حد تا که خاکسترکند این جسم بی جان را

چرا گم کرده ام اورا ؟

                                     نمی دانم کجا گردم ، کجا پیدا کنم اورا

چرا اونیز من راچون من ، نمی جوید ، نمی بوید ، نمی گوید

                          چرا او نیزمثل من نمی گرید، نمی خواهد مرا آیا ؟

                                    نمی جوید چرا مارا

شنیدم در دلم می گفت کس با من

                              کی آیی سوی من یارا

                                      که من هم درفراقت اشک خون ریزم

                                            مخلص 1380/09/09

چشمان سیاهت نظر افکنده برویم

                    وصف رخت ای گل نتوانم که بگویم

جانم به فدایت که جهان بر تو فدا باد

                دیری است که من نام تو و یاد تو جویم

ای جان همه، نام تو بر تارک افلاک 

                              آیا بتوانم گل روی تو ببویم ؟

جان خسته و دل تنگ و هم این جسم پریشان 

                       مرهم زتو بر تنگی دل باز بجویم

این مخلص درگاه شده زارو ملولت

                       ای یاردلم ،ناز،کی آیی تو بسویم 

                    مخلص 1375/08/21

گلـــی من در ســـرای یار دیدم        

گشته ام یارا گلــت بر بوســتان 

آخشام گونینون باتان زمانی  

                                              گویده قارالار گونوز دولانی

اوندا سیخلار اورک تاپیلدار

                                                         روحدا آیلار اورک پارلدار

بیردن یادیما دوشرفَراقیم

                                                        هی آغلاماقیم آدین دئماقیم

آی گویده گولر منیم یوزومه

                                                        آغلام اونون او گولَن یوزونه

من گوردوم آیئن یوزونده یاری

                                                    بیلمَم او گئدَن گلَن دیاری

غملی سوزومه قولاخ وئر آی آی 

                                                        تَکلیق گئجه می اوتوردا آی سای

حتماً دئنه سن یارا مرامیم 

                                                      قویما قورولا اورکده داریم

شاید اورَگین آلام فلکدن

                                               شاید گئچم او یاغان کولَکدَن

گونلر گئدیری عمرده آرتیر

                                                        دوشمور یادیما فرحلی خاطیر

مخلصدی کی تاب اِیلیری دارا

                                                    ظالیم قاباقین آلیر دیارا

      مخلص  1372/10/29

عاشورا گونی عالم اولوب هامی عزادار

قاره گییب عالم حسینه شاه فداکار

تبراق اولوب عالم باشینه گئتدی سپهدار 

هم گون قارالیب آی باتیب اولدی گونوموز تار

سسلیر یرینن گوی هامیسی جانم حسین جا ن

حسین جانم حسین جان    حسین جانم حسین جان

هاردا قالیب اول قانه باتان نور دو عینیم 

قارداش نه دییم قزلارا من بس نجه اِ یلیم

جسمون یووارام تبراقینی اشکیله سِئیلیم 

قارداش هامی عمرومده گیَم قاره حسین جان

حسین جانم حسین جان    حسین جانم حسین جان

آز قالدی ئوله تا دیه آغلار بابام ای وای 

ناله اِئدیر آهیله سکینه بابام ای وای 

سَسلیر حرمون قزلاری ای وای بابام ای وای

زهرا دییر ای وام بالام ای وای حسین جان

حسین جانم حسین جان    حسین جانم حسین جان

هم گوز ایشیقی اَحمده برنای علیدور 

اللهَ باش اَیماق حسینه ذات جَلیدور

جنگ اِئتماقا اونّان هامیسی کفرون اَلیدور

هم کرب و بلا سَسلیری ای وای حسین جان

حسین جانم حسین جان    حسین جانم حسین جان

گوزلر بَرَلیب گویده مَلَکلر اونا باخدی

شرمیله قالب گویده دَیَن سینیه باخدی

 اذن ایستَدی مولا دِئدی شرم اِیتمه بواخدی 

مین سوزیله اوخ هایلادی ای وای حسین جان

حسین جانم حسین جان    حسین جانم حسین جان

باخ گورحسینون قانلی بدن تیریله دولدی

دشمن اونون اطرافینه باخسان نجه بولدی

دشمن ووروری بیلمیری باشدی یادا قولدی 

سَسلیر او زماندا باجسی زینب حسین جان

حسین جانم حسین جان    حسین جانم حسین جان

دشمن نه جسارتله وورور اوخ سنه قارداش

عباسی گوزون دشمن اوزاق گوردی وورورداش

بیر گورنجه آغلیر او رقیَّن توکیری یاش

سسلیر هامی بو خیمه ده ای وای حسین جان

حسین جانم حسین جان    حسین جانم حسین جان

            مخلص   1374/05/12

علی ای که شاه مایی ، همه رهنمای مایی

                                                       توکه آیت خدایی ، توکه عاشق خدایی

ره خود نشانمان ده ، زهمه رهان رهت به

                                                     ره تو ره خدائی ، تو همه مراد مایی

زدرت گدا نگردد، بجز آنکه قوت گیرد

                                              ز گدای درگهت کن ، همه عاشقان که داری

همه درگهت بجویند، زدرت صفا بجویند

                                                     همه مست درگه تو، تو زدرگه خدایی

توکه یاور محمد، هم از آن سرای احمد

                                                خوی تو خوی محمد ، شه ملک لا فتا یی

تو که در بوی به شهری ،که محمد علم آن است

                                                      همه علمها بدانی، ز زمین وآسمانی

تو که یاور ضعیفی ، به  مظالم قویان

                                                  به مقابل ستمکار ، مثل از شیر خدایی

پدر همه یتیمان ، تو شفی به دردمندان

                                           تو که خویش با غریبان ، همه را تو آشنایی

تو  به مخلصت نظر کن ، که مریض و دردمند است

                                              تو بده به او دوایی ، که به دردها شفایی

                                                     مخلص  1370/08/02

 ای یـــار من از بهر توام گریــــانم

                                                در کــنج سرای خانه من نالانم

 تنها به تو دل سپرده ام شمع دلم 

                                           خاموش مکن چراغ این سامانم

         آتش بگرفته این دل بی صبرم  

                                           مرهم تو بنه به زخـم این بنیانم

عشق تومرا کرده چنان بی دل و روح  

                                             پندار کـنم جــزو ســخندانانـــم

         از رهگـذران کوچه عشق دمی   

                                           پرسم زنشان تو که من  میدانم

         درمیکده عشق به دستم جامی 

                                          بنشستم ومنتظرچو می خوارانم

         ای ساقی میخانه عشقم می تو    

                                            رفع عطشـی کـند دل عطشانم

         این پیک جدائی از کجا آمده بود  

                                         بشکست کلاممان هم این پیمانم

         این مخلص درگاه زعشقت سخنی      

                                         گوید که کنم چاک همین دامانم

                                                             مخلص 1381/09/19

ما در طلب یار به صد ناله فغــان می گردیم 

                                              باچشم دل و اشک غم از فجر زنان می گردیم

در عالم مستی همه در خواب و خیال رخ او 

                                             چون شاپرکی درپی شمع لاف زنان می گردیم

ما در پی او در به در از خانه وکاشانه شدیم 

                                             چون بلبل باغ از پی گل نعره زنان  می گردیم

یک لحظــــه به دیدار گل روی صبا گونه او 

                                             هر خاور وهر باختری را به جهان می گردیم

ای ساقــی میخانه عشاق ز جـــام می دوست  

                                            می ده که به صحرا براوخشک لبان می گردیم

در دست همه جام تهی سوز دل و تشنه لبیم 

                                            از بهر می روی گلش هردو جهان می گردیم

                                               مخلص  1371/09/10